Πρόκειται να παραγάγουμε έναν γρίφο τορνευτικών πριονιών νέων προϊόντων. «Το τορνευτικό πριόνι» είναι ένα παλαιό παιχνίδι που προκαλεί την ευστροφία. Οι γρίφοι είναι πολύ χρήσιμοι στα χέρια, τα μάτια, τον εγκέφαλο και τις συγκινήσεις των παιδιών. Βοηθά τη αύξηση και ανάπτυξη των παιδιών.

Οι γρίφοι τορνευτικών πριονιών έχουν μια μακροχρόνια ιστορία. Είναι γενικά αναγνωρισμένο ότι ο πρώτος γρίφος τορνευτικών πριονιών παρήχθη κατά το 1760 από το John Spilsbury, engraver του Λονδίνου και mapmaker. Το Spilsbury τοποθέτησε ένας από τους χάρτες του σε ένα φύλλο του σκληρού ξύλου και έκοψε γύρω από τα σύνορα των χωρών χρησιμοποιώντας ένα λεπτός-λογχοειδές marquetry πριόνι. Το τελικό προϊόν ήταν ένα εκπαιδευτικό χόμπι, που σχεδιάστηκε ως ενίσχυση στα βρετανικά παιδιά διδασκαλίας τη γεωγραφία τους. Η ιδέα που πιάστηκαν επάνω και, μέχρι περίπου 1820, οι γρίφοι τορνευτικών πριονιών παρέμειναν πρώτιστα εκπαιδευτικά εργαλεία.

Το 1880, με την εισαγωγή του πριονιού πεντάλ, τι ήταν γνωστός προηγουμένως ως ανατομές (όχι μια λέξη με τις ιδιαίτερα ευχάριστες υποδηλώσεις στο χρόνο μας) ήρθε να μαθευτεί ως γρίφοι τορνευτικών πριονιών, αν και κόπηκαν πραγματικά από ένα fretsaw, όχι ένα αληθινό τορνευτικό πριόνι. Προς το τέλος του αιώνα το κοντραπλακέ ήρθε να χρησιμοποιηθεί. Με τις απεικονίσεις που κολλήθηκαν ή που χρωματίστηκαν στο μέτωπο του ξύλου, tracings μολυβιών πού να κόψουν έγιναν στην πλάτη. Αυτά τα tracings μολυβιών μπορούν ακόμα να βρεθούν σε μερικοί από αυτούς τους παλαιότερους γρίφους τορνευτικών πριονιών.

Οι γρίφοι χαρτονιού εισήχθησαν αρχικά προς το τέλος 1800's, και χρησιμοποιήθηκαν πρώτιστα για τους γρίφους των παιδιών. Ήταν όχι πριν από το 20ο αιώνα ότι οι γρίφοι χαρτονιού ήρθαν να τεμαχιστούν, μια διαδικασία με το οποίο οι λεπτές λουρίδες του μετάλλου με τις ακονισμένες άκρες - μάλλον όπως έναν γιγαντιαίο μπισκότο-κόπτη - είναι στριμμένες στα περίπλοκα σχέδια και στερεωμένες σε ένα πιάτο. Ο «κύβος» (που αναφέρεται σε αυτήν την συνέλευση του στριμμένου μετάλλου στο πιάτο) τοποθετείται σε έναν Τύπο, ο οποίος πιέζεται στο χαρτόνι για να εφαρμόσει την περικοπή.

Κατά συνέπεια, στις αρχές των δεκαετιών του 20ου αιώνα, και ξύλινων και γρίφοι τορνευτικών πριονιών χαρτονιού ήταν διαθέσιμος. Οι ξύλινοι γρίφοι εξουσίασαν ακόμα, καθώς οι κατασκευαστές πείστηκαν ότι οι πελάτες δεν θα ενδιαφέρονταν για τους «φτηνούς» γρίφους χαρτονιού. Φυσικά, ένα δεύτερο κίνητρο εκ μέρους των κατασκευαστών και των λιανοπωλητών των γρίφων τορνευτικών πριονιών ήταν ότι το κέρδος από έναν ξύλινο γρίφο, που να πωλήσει για $1,00, ήταν πολύ μεγαλύτερο απ'ό, τι για έναν γρίφο τορνευτικών πριονιών χαρτονιού, ο οποίος θα πωλούσε συνήθως για για 25¢.

Η χρυσή εποχή των γρίφων τορνευτικών πριονιών ήρθε στη δεκαετία του '20 και τη δεκαετία του '30 με τις επιχειρήσεις όπως την κοιλάδα του Chad και τη νίκη στη Μεγάλη Βρετανία και τον einson-ελεύθερο πολίτη, Βίκινγκ και άλλες στις Ηνωμένες Πολιτείες παράγοντας ένα ευρύ φάσμα των γρίφων που απεικονίζει και την επιθυμία για τις συναισθηματικές σκηνές, τον ενθουσιασμό για νέες τεχνολογία στη ράγα και τη ναυτιλία.

Οι γρίφοι τορνευτικών πριονιών είναι ένα χόμπι, και δεν θα κάνω καμία ευγενέστερη αξίωση για τους. Αλλά είναι ένα υγιέστερο χόμπι από τα κενά (και περιστασιακά χυδαία) τηλεοπτικά θεάματα προσοχής ή τα παίζοντας κενά (και περιστασιακά χυδαία ή/και βίαια) παιχνίδια στον υπολογιστή. Και εάν είναι εθιστικοί - και είναι - είναι ένας αβλαβής εθισμός.